Het zijn onzekere tijden. De Coronapandemie duurt voort en als ik het nieuws opzet, word ik verdrietig. De afgelopen week hoor ik verschillende mensen in het nieuws steeds vaker praten over de gevaccineerden en de ongevaccineerden. In het tolerante Nederland lijkt er steeds meer een splitsing te komen tussen de bevolking. Terwijl ik denk dat elke keuze, welke keuze dat ook is, goed is op het moment dat het voor jou goed voelt. Niemand kan of mag dit voor een ander invullen.
Ik probeer mezelf niet te veel te laten meesleuren in dit verhaal en ik doe mijn best om in mijn eigen energie te blijven. Ik hoor wel eens van mensen dat ik altijd zo positief ben. En het klopt, ik ben optimistisch van aard, bij mij is het glas niet half leeg of half vol, ik zie altijd wel een mogelijkheid om er een vol glas van te maken. Ik ben positief ingesteld van nature, maar ik heb dit ook van de Tibetanen geleerd. Een volk dat ik vanaf de eerste keer dat we in Tibet waren voor altijd in mijn hart heb gesloten. Hoewel de situatie in Tibet voor velen uitzichtloos lijkt, heb ik in Tibet heel veel optimisme en hoop gezien. Tibet is al 70 jaar geen soeverein land meer en de Tibetanen leven niet in volledige vrijheid. Niet vrij zijn betekent echter niet dat je niet vrij in je hoofd kunt zijn. Veel Tibetanen leven hun leven in berusting. Ik heb geen haat naar de Chinezen toe bemerkt, hoewel ze de Chinezen toch wel als hun bezetter zouden kunnen zien. Ze proberen in harmonie met de Chinese bevolking te leven. De meeste Tibetanen geven ook aan dat ze niet meer onafhankelijk van China kunnen en willen leven, maar ze hopen alleen dat ze hun cultuur en taal mogen behouden. Voor mij is dit een teken dat je vrij in je hoofd kunt zijn en vrij kunt denken ook al ben je niet volledig vrij om te gaan en te staan waar je wilt. De meeste mensen in Tibet hebben immers geen paspoort en kunnen niet vrij reizen. Dit is een wijze les voor mij. Een les waar ik tijdens de Coronapandemie vaak aan heb moeten denken. Als het de Tibetanen lukt om niet over hun bezetter, de Chinezen, te oordelen, dan kan het ons toch ook zeker lukken om niet te oordelen over de mensen die wel of niet gevaccineerd zijn. We kunnen dan toch wel zeker elkaars keuze respecteren, zonder elkaar de schuld te geven. Als het de Tibetanen lukt om er het beste van te maken. Zou het ons dan ook niet kunnen lukken? Onze situatie valt volledig in het niet met de situatie waar de mensen in Tibet mee hebben te dealen. En als het de Tibetanen lukt om vrij in hun hoofd te zijn, ondanks dat ze echt niet vrij zijn om te gaan en staan waar ze willen. Zou het ons dan ook niet lukken om vrij in ons hoofd te kunnen blijven, ondanks wat er nu allemaal speelt in onze maatschappij?
