Vannacht was er een rode super-bloed-wolfmaan. Dit is een zeer zeldzaam natuurverschijnsel. Het is nogal een uitgebreide naam, maar eigenlijk is het een combinatie van drie natuurverschijnselen en dat maakt deze maan ook zo bijzonder. Op de eerste plaats is er de supermaan. Om de 29 dagen bereikt de maan de minimale afstand tot de aarde. Als dit samenvalt met volle maan, dan noemen we die maan een supermaan. Op de tweede plaats hebben we een wolfmaan, dat is de eerste volle maan in het nieuwe jaar. En tenslotte hebben we een rode bloedmaan, dit betekent dat de aarde tussen de zon en de maan schuift, waardoor de maan niet meer verlicht wordt door de zon, dit noemen we ook een maansverduistering, de maan krijgt dan een rode gloed, dit noemen we een bloedmaan.
Vannacht begint het verschijnsel rond half vier. Ik ben een aantal keer uit mijn bed geklommen om naar de maan te kijken. Voorzichtig kijk ik door het raam naar buiten en zie de maan nog in wit licht aan de zwarte hemel schitteren. Ik kruip weer in mijn bed om een uur later weer bij het raam te staan om te zien wat er met de maan is gebeurd. Ook nu staat de maan nog altijd als een felle witte schijf aan de hemel. Op het nieuws had ik gehoord dat de maan rond 6:15 uur op zijn mooist zou zijn. Ook op dat tijdstip gaat de wekker opnieuw af en ik kruip weer uit mijn bed. Ik kijk door het raam, maar nu zie ik de maan niet meer. Ik loop naar een ander raam, maar ook vanuit dat raam is de maan niet te zien. Er zit niets anders op dan me warm aankleden en buiten te gaan kijken. Het is een koude winternacht, dat had ik al gevoeld toen ik het raam opendeed om de maan te spotten. Ik trek snel een broek over mijn pyjamabroek aan. Schoenen aan, jas aan, sjaal om, muts op en ik loop naar buiten. De vrieskou snijdt in mijn gezicht en laat het laatste restje slaap verdwijnen. Aan de hemel zie ik vaag een rode bol, die door de vele straatlampen niet heel goed zichtbaar is. We moeten een plek zoeken waar niet zoveel verlichting is. Ik haal Olaf uit bed en niet veel later zitten we met camera en statief op de achterbank in de auto op jacht naar een donkere plek waar we de maan goed kunnen zien. Vanuit het autoraampje zie ik de rode maan. Ik verbaas me over dit bijzondere natuurverschijnsel. Soms als we een bocht omgaan, verlies ik de maan even uit het oog, maar het duurt niet lang voordat ik de rode gloed weer aan de hemel zie. We stoppen op een donkere plek. Ik stap uit de auto en staar naar de hemel. Wat is dit toch een bijzonder verschijnsel, wat is de natuur toch machtig en mooi. Onder me zie ik in een ooghoek vele auto’s onder de brug, waar we bij staan, doorrijden. Vele mensen die op weg zijn naar hun werk. Ik vraag me af of ze zich bewust zijn van het wonder dat zich boven hen voltrekt. Ik zie een wit lichtpuntje boven op de maan, dit puntje wordt steeds een beetje groter. Dit betekent dat de aarde langzaam schuift en de zon weer toestaat om haar stralen op de maan te schijnen. Het lichtpuntje groeit gestaag en omvat een steeds groter deel van de maan.
De maan heeft een grote invloed op het leven op aarde. De maan beïnvloedt de getijden van onze zeeën en oceanen. Ze beïnvloedt het gedrag van dieren en ook wij mensen ontkomen niet aan de energie van de maan. Veel mensen voelen zich onrustig als het volle maan is en slapen in die nacht slechter. Ik lees op social media over veranderingsprocessen en persoonlijke groei onder invloed van de super-bloed-wolfmaan. Ik herken bij mezelf dat ik de afgelopen tijd in een fase van verandering heb gezeten. Voor de Kerst zat ik in een turbulente tijd. Mijn aandacht werd volledig in beslag genomen door zaken waar ik eigenlijk niet mee bezig zou willen zijn. In de Kersttijd had ik tijd om stil te staan en tot mezelf te komen. Ik voelde toen heel sterk dat ik in het nieuwe jaar een aantal zaken wilde veranderen. Nu zit ik midden in een veranderingsproces. Op het ene moment zorgt dit voor heel veel rust en vertrouwen en op andere momenten voel ik heel veel onrust. Wat hiervan de invloed van de maan is, kan ik niet zo goed zeggen. Maar ik merk dat ik steeds meer bij mezelf kom en steeds meer voel welk pad er vanuit mijn hart ligt. Ik ervaar steeds meer berusting en mag van hieruit nieuwe inspiratie ontvangen.
Daarnaast is er vandaag nog een ander fenomeen, dat niets met de invloed van de maan heeft te maken. Het is vandaag Blue Monday. Dit betekent dat het vandaag de meest deprimerende dag van het jaar zou zijn. Wetenschappers hebben ooit onderzocht welke dag door de meeste mensen als meest deprimerend wordt ervaren en ze kwamen tot de conclusie dat dit de derde maandag van januari is. Dit heeft verschillende redenen: in januari zijn de feestdagen voorbij, de Kerstboom met de vrolijke lichtjes staat alweer op zolder en het voorjaar lijkt nog mijlenver weg. Deze dag is altijd een maandag, omdat de meeste mensen de maandag de minste leuke dag van de week blijken te vinden, omdat de nieuwe werkweek weer begint en het weekend nog heel ver weg lijkt. En tenslotte blijkt dat de meeste mensen drie weken na nieuwjaar erachter zijn gekomen dat ze hun goede voornemens niet hebben volgehouden. Dit alles maakt dat volgens de wetenschap de derde maandag van het nieuwe jaar de meest deprimerende dag van het jaar is en dat is vandaag.
Ik weet niet of ik wel in Blue Monday wil geloven. Ik denk dat het belangrijk is om het beste uit elke dag te halen. En als ik zo naar buiten kijk, is het enige wat me aan Blue Monday laat denken de strakke, stralende blauwe lucht van een prachtige en vrieskoude winterdag. Als ik dan hier achter de laptop zit met een lekker kopje koffie, terwijl er een stralend winterzonnetje via het raam naar binnenvalt, en terugdenk aan dat ik vanochtend heel vroeg getuige mocht zijn van een prachtig natuurverschijnsel, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht.
