Inmiddels zijn de scholen dicht, de horeca heeft de deuren moeten sluiten en alle evenementen zijn afgelast. Steeds meer mensen werken vanuit huis. Het maatschappelijke leven komt tot stilstand. De praktijk is nog steeds open, maar steeds meer mensen melden zich af. Dit maakt dat ik de afgelopen dagen veel tijd over heb. Samen met Olaf trek ik de natuur in. In tegenstelling tot in onze maatschappij komt het leven in de natuur in deze tijd weer op gang. In de bomen zie ik knoppen en ik ruik heerlijk geurende lentebloesem. Vogeltjes fladderen van boom tot boom en zingen hun mooiste liedje in de hoop een partner te vinden om een nestje mee te bouwen. Onder mijn voeten voel ik jong en mals gras. De eerste madeliefjes steken voorzichtig hun kopjes boven het gras uit. Ik zie narcissen en krokussen. De zon warmt de aarde weer op. Ik haal diep adem en zuig de frisse lentegeur op. Niets in de natuur doet me denken aan de chaos die momenteel in onze samenleving is ontstaan. De natuur en alle bewoners doet wat er van hen gevraagd wordt: ZIJN. Het absolute zijn in het hier en nu, gisteren is niet meer en morgen bestaat nog niet, de enkele realiteit die er is, is het NU. Zijn in pure overgave in wat het moment nu brengt en vraagt. Een wijze les die de natuur me hier geeft die ik meeneem naar huis, mee terug naar onze samenleving die momenteel in chaos is. Het is zinloos om te blijven denken over wat de dag van morgen gaat brengen. Wat de toekomst ons gaat brengen is opeens voor bijna alle mensen in Europa onduidelijk geworden. De tijd van onze overzichtelijke en controleerbare leven is voorbij. Maar is het leven ooit overzichtelijk en controleerbaar geweest? Vaak denken wij dat ons leven maakbaar is, maar dat is eigenlijk een grote illusie. Nu blijkt dat onze veiligheid in feite een schijnveiligheid is, iets wat we onszelf hebben wijsgemaakt. Niets is zeker. Deze gedachten kan best wel eng zijn, maar het biedt ook nieuwe perspectieven. Nu alles openligt, krijgen we ook de tijd om eens kritisch naar ons leven te kijken. Ben ik gelukkig? Doe ik wel wat ik graag wil doen? Wat zijn mijn dromen? Zou ik iets willen veranderen? Veel vragen waar niet meteen een antwoord op is. Maar nu is genoeg tijd om hierover na te denken. Nu is de tijd om tot bezinning te komen, om naar binnen te keren en te voelen wat voor jou goed is. Dit vraagt echter in eerste instantie overgave aan de situatie. Het vraagt om aan te komen in het hier en nu en om aan te komen bij jezelf.
Ik wens iedereen in deze tijd veel overgave en bezinning.
